( مطلب زیر بر گرفته از کتاب " این مردم نازنین " نوشته هنرمند عزیز " رضا کیانیان " می باشد که بدون هیچگونه تلخیص و یا تغییر آمده است . )
روز داخلی – کابین خلبان ایران ایر
در خیلی از پروازها ، مهمانداران به من لطف می کنند و به خصوص در پروازهای خارجی از من دعوت می کنند به کابین خلبان بروم .
1- به سمت پاریس می رفتم که خلبان از من دعوت کرد به کابین اش بروم .
با خلبان و کمکش صحبت می کردم . از شیشه جلوی هواپیما بیرون را نگاه می کردم . بالای ابرها بودیم . ابرها تکه پاره بودند و از لابه لای شان کوه های پر برف و مزارع آلمان دیده می شد . از خلبان پرسیدم :
- شما که اکثراً زمین را از بالا نگاه می کنید ، این نگاه روی شما تاثیر می گذارد ؟
- خیلی ... خیلی
- می شود توضیح دهید ؟
- مسائل و مشکلات زندگی برایم کوچک می شوند . زیاد درگیرشان نمی شوم ، از روی آنها می گذرم . به همسرم هم می گویم ، ولی او مثل من فکر نمی کند ، درگیرشان می شود .
2- سال بعد از هلند به تهران می آمدم ، باز هم با ایران ایر ، باز هم مهمان کابین خلبان بودم . برای او تعریف کردم که خلبان قبلی برایم چه گفت . او گفت :
- چه فرقی می کند آدم بالا باشه یا پائین ؟ ما داخل کابین همه اش به فکر کنترل هواپیما و سرگرم این همه دگمه ای هستیم که این جاست . وقتی هم پائین روی زمین هستیم سرگرم آن همه گرفتاری ای هستیم که آن جاست . مهم این است هر کجا که هستی زندگی کنی و سرگرم روزمرگی نشوی . با گوشه نشینی و چله نشینی به جائی نمی رسی . می رسی ، اما به اوج نمی رسی . باز وقتی میان مردم بروی همه چیز عوض می شود . اگر مردی ! میان مردم باش و به اوج برس ......مرتاض ها در گوشه ای می نشینند و در خودشان فرو می روند . معلوم نیست وقتی میان مردم بیایند باز هم بتوانند به همان حال و هوا برسند .
- چه نگاه خوبی داری . دو سال پیش یکنفر از هند آمده بود و با حیرت برایم تعریف می کرد ، مرتاضی را دیده که صبح زیر آب رودخانه می رفته و غروب بیرون می آمده . من تعجب نکردم و به او گفتم قورباغه هم می تواند این کار را بکند . از کسی که روی آب هم راه می رود تعجب نمی کنم ، چون پشه هم می تواند روی آب راه برود . کار سخت و حیرت آور برای آدم این است که بتواند میان مردم باشد و آدم خوبی باشد . به همه احترام بگذارد و حق کسی را زیر پا نگذارد .
- پس می بینی که مهم نیست روی ابرها باشیم یا زیر ابرها . مهم این است که آدم باشیم .
